Слайдер

“Истиқлолу озодӣ барои мо рамзи воқеииифтихор аз Ватану ватандорӣ, бузургтаринимконифяти давлатсозиву давлатдории мустақил, илҳомбахши азму талошҳои созанда ба хотиритаъмин намудани рушди давлат, ободии Ватан, зиндагии осоиштаи мардуми Тоҷикистон ва баландбардоштани сатҳи зиндагии ҳар як оилаи кишвармебошад”. Эмомалӣ Раҳмон Истиқлоли давлатӣ муназзаҳтарин дастовардимиллати
Худо он миллатеро саврарӣ дод, Ки тақдираш ба дасти хеш бинвишт. Ба он миллат сару коре надорад, Ки деҳқонаш барои дигарон кишт. Ин гуфтаҳои  Муҳаммад Иқбол баёнгари асосии Истиқлолият мебошанд. Зеро имсол мо аллакай 34 сол аст, ки лаззати истиқлолиятро мечашему аз файзи он баҳрамандем ва ҳоло тақдири миллатмонро на мардуми дигар, балки худамон ҳал […]
Ҷумҳурии Тоҷикистон дар зарфи солҳои истиқлолият дар тамоми соҳаҳои мухталиф ба пешравиҳои назаррас ноил гардида, феълан мақоми шоистаро дар радифи кишварҳои рӯ ба тараққии олам касб кардааст. Президенти кишвар дар Паёми худ ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 28-уми декабри соли 2024 самтҳои асосии сиёсати дохиливу хориҷии мамлакатро барои давраҳои оянда муайян намуда,
Дар замони муосир неруи барқ ба як ҷузъиҷудонашавандаи ҳаёти ҳаррӯзаи инсон табдилёфтааст. Аз равшанӣ то гармидиҳӣ, аз фаъолиятитаҷҳизоти рӯзгор то корхонаҳои саноатӣ — ҳамавобаста ба истифодаи неруи барқанд, аммо бо зиёдшудани аҳолӣ ва пешрафти саноат талабот ба энергия афзуда, истифодаи бесамари он ба мушкили ҷиддӣ рӯба рӯ гаштааст. Аз ин ваҷҳ, истифодаи
Ҷанги шаҳрвандии солҳои 1992–1997 дар Тоҷикистон, ки боиси талафоти зиёди ҷонивуиқтисодӣ гардид, сабақи талхе барои миллатитоҷик буд. Танҳо баъди талошҳои пайваста ваиродаи сиёсиву шахсии Пешвои миллат, муҳтарамЭмомалӣ Раҳмон ва бо дастгирии халқ, рӯзи 27 июни соли 1997 Созишномаи умумии сулҳ варизоияти миллӣ ба имзо расид. Ин рӯйдодитаърихӣ саҳифаи наве дар ҳаёти сиёсиву
Ваҳдати миллӣ имрӯз ҳамчун як падидаинодири таърихӣ ба ҳисоб меравад, ки нақшибузург ва сарнавиштсоз дар наҷоти миллат ватаҳкими пояҳои давлатдории навин бозидааст. Пас аз ба даст овардани истиқлолият, Роҳбаридавлат тавонист мардуми пароканда ва ҷангзадаитоҷикро дубора сарҷамъ намояд ва роҳиосоиштаву рушднокро интихоб кунад. Барои ҳаряк давлати миллӣ, ягонагии халқ ва
Ваҳдати миллӣ шукуфоии Ватан аст. Дар давлате, ки сулҳу амонӣ ва дӯстӣ ҳукмфармост,он давлат ба мисли гулҳои баҳорӣ рӯз то рӯз шукуфта, ба мамлакати биҳиштосо мубаддал гаштан мегирад. Ваҳдати миллӣ сарчашмаи асосии бунёдкориву сарҷамъӣ ва пешбурди сиёсати давлат буда, дар таърихи мо тоҷикон, барои ба ҳам омадани миллат, муҳофизаткардани истиқлолияти комили давлат, ҳифз ва
Тавре ба ҳамагон маълум аст, дар сиёсати иҷтимоии давлату Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ба масъалаи баланд бардоштани мақоми занон дар ҳаёти ҷомеа диққати ҷиддӣ дода мешавад. Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон маҷмӯи тадбирҳои мушаххасро бо мақсади баланд бардоштани мақоми занон дар ҷомеа, таъмини риояи ҳуқуқҳои конститутсионии онҳо, густариши фаъолияти ҷамъиятию меҳнатӣ, ҳалли
Ваҳдати миллӣ бузургтарин неъмат вамуқаддастарин арзиши миллӣ мебошад, ки тамомипешрафту тараққиёт ва комёбиҳовумуваффақиятҳои кишвари азизамон, инчунинрӯзгори пурсаодати мардуми шарифи Ҷумҳурии Тоҷикистон маҳз аз он маншаъ мегирад. 27 июни соли 1997 дар таърихи навини давлатдории миллӣҳамчун яке аз санаҳои муборак ва тақдирсоз, яъне рӯзи баҳамоиву оштӣ ва эълони иттиҳоди
Бо мақсади иҷрои дастуру супоришҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва Раиси ноҳияи Шоҳмансури шаҳри Душанбе муҳтарам Олимзода Сафар Маҳмадшо бо усули “Мактаб ба мактаб» дар Муассисаи таҳсилоти миёнаи умумии №16-и ноҳия бо иштироки Судяи суди ноҳияи Шоҳмансур Ализода Шаҳноза, Судяи суди ноҳия