Суди ноҳияи Шоҳмансур 
Хабарҳо
Ҷанги шаҳрвандии солҳои 1992–1997 дар Тоҷикистон, ки боиси талафоти зиёди ҷонивуиқтисодӣ гардид, сабақи талхе барои миллатитоҷик буд. Танҳо баъди талошҳои пайваста ваиродаи сиёсиву шахсии Пешвои миллат, муҳтарамЭмомалӣ Раҳмон ва бо дастгирии халқ, рӯзи 27 июни соли 1997 Созишномаи умумии сулҳ варизоияти миллӣ ба имзо расид. Ин рӯйдодитаърихӣ саҳифаи наве дар ҳаёти сиёсиву
Ваҳдати миллӣ имрӯз ҳамчун як падидаинодири таърихӣ ба ҳисоб меравад, ки нақшибузург ва сарнавиштсоз дар наҷоти миллат ватаҳкими пояҳои давлатдории навин бозидааст. Пас аз ба даст овардани истиқлолият, Роҳбаридавлат тавонист мардуми пароканда ва ҷангзадаитоҷикро дубора сарҷамъ намояд ва роҳиосоиштаву рушднокро интихоб кунад. Барои ҳаряк давлати миллӣ, ягонагии халқ ва
Ваҳдати миллӣ шукуфоии Ватан аст. Дар давлате, ки сулҳу амонӣ ва дӯстӣ ҳукмфармост,он давлат ба мисли гулҳои баҳорӣ рӯз то рӯз шукуфта, ба мамлакати биҳиштосо мубаддал гаштан мегирад. Ваҳдати миллӣ сарчашмаи асосии бунёдкориву сарҷамъӣ ва пешбурди сиёсати давлат буда, дар таърихи мо тоҷикон, барои ба ҳам омадани миллат, муҳофизаткардани истиқлолияти комили давлат, ҳифз ва
Инсоният бо кашфиётҳои зиёди техникиву илмӣ ду даҳаи асри ХХI-ро паси сар намуд. Суръати рушд нисбат ба он давраҳое, ки инсоният аз сар гузаронд, ҳоло зиёд гардидааст. Мутаассифона, дар баробари рушду пешрафт ва кашфиётҳои нодир ғайриихтиёр як қатор монеаҳое вуҷуд доранд, ки мубориза бар зидди он кори дастаҷамъиро талаб менамояд. Коррупсия яке аз таҳдидҳои олами […]
Тарбияи ватандӯстӣ, фаъолияти мураттаб ва мақсаднок барои ташаккули дарки баланди ватандӯстӣ дар тафаккури шаҳрвандон, ҳисси садоқат ба Ватан, омода будан ба адои қарзи шаҳрвандию уҳдадориҳои конститутсионӣ барои ҳимояи манфиатҳои Ватан нигаронида шудааст, мебошад. Дар ҳақиқат, ватандӯстӣ ифодакунандаи эҳсосоти гарм, яъне ҳолати рӯҳии инсон, муҳаббати вай нисбат ба Ватан,
Ваҳдати миллӣ бузургтарин неъмат вамуқаддастарин арзиши миллӣ мебошад, ки тамомипешрафту тараққиёт ва комёбиҳовумуваффақиятҳои кишвари азизамон, инчунинрӯзгори пурсаодати мардуми шарифи Ҷумҳурии Тоҷикистон маҳз аз он маншаъ мегирад. 27 июни соли 1997 дар таърихи навини давлатдории миллӣҳамчун яке аз санаҳои муборак ва тақдирсоз, яъне рӯзи баҳамоиву оштӣ ва эълони иттиҳоди
Имрӯз, 18 майи 2025 кормандони Суди Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар чорабинии ҷумҳуриявии Дави Миллӣ, ки бахшида ба Рӯзи ҷавонони Тоҷикистон баргузор гардид, фаъолона ширкат варзиданд.
Бо мақсади иҷрои дастуру супоришҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва Раиси ноҳияи Шоҳмансури шаҳри Душанбе муҳтарам Олимзода Сафар Маҳмадшо бо усули “Мактаб ба мактаб» дар Муассисаи таҳсилоти миёнаи умумии №16-и ноҳия бо иштироки Судяи суди ноҳияи Шоҳмансур Ализода Шаҳноза, Судяи суди ноҳия
Зиёда аз бист сол аст, ки дар ҷумҳурии соҳибистиқлоли мо Паёми Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон шунида мешавад. Ин чорабинии муҳим бо иштироки намояндагони қишрҳои гуногуни ҷомеа баргузор гардида, ба яке аз анъанаҳои давлатдории муосири миллӣ табдил ёфтааст. Паём таваҷҷуҳи шаҳрвандон, мақомоти давлатӣ, ходимони илму маориф ва фарҳангро ҳамеша ба худ ҷалб мекунад. Он ҳамчун
