Тибқи Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи рӯзҳои ид”, 9-уми сентябр ҳамчун “Рӯзи истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон” дар Ҷумҳурии Тоҷикистон муайан гардидааст. 9-уми сентябр иди расмии давлатӣ аст ва ҳар сол ҷашн гирифта мешавад. Ба муносибати рӯзи ид бо ташаббуси мақомоти давлатӣ, ташкилотҳои ҷамъиятӣ ва коллективҳои меҳнатӣ чораҳои ҷамъиятию сиёсӣ андешида мешаванд.

9-уми сентябри соли 1991 чун воқеаи муҳими таърихии сарнавишти миллати тоҷик сабт шудааст: санаи эълон гардидани Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон. Ин ҳодисаи тақдирсоз аввали моҳи сентябри соли 1991 ба вуқуъ пайваст ва 9-уми сентябр расман Рўзи Истиқлолияти Ҷумҳурии Тоҷикистон қабул гардид. Аз ҳамон вақт то имрўз ин санаи муборак барои миллати тоҷик иди муқаддас маҳсуб мешавад.

Даврони Истиқлолият барои мо имкони воқеӣ фароҳам овард, ки роҳи имрўзу ояндаи миллат ва пешрафти минбаъдаи кишвари азизамонро ба сўи ҷомеаи демократӣ, ҳуқуқбунёд ва дунявӣ интихоб намоем.

Истиқлолият барои мо рамзи олии Ватану ватандорӣ, бузургтарин неъмати давлатсозию давлатдории мустақил, кору пайкорҳои пайгиронаи созандагӣ, азму талошҳои фидокоронаи расидан ба истиқлолияти сиёсӣ, иқтисодӣ ва фарҳангиро омўзонда, меъёрҳои ҷомеаи шаҳрвандиро таҳким бахшид ва дар як вақт ҳаёти озодонаи ҳар фард ва олитарин дараҷаи бахту саодати воқеии миллатро таъмин намуд.

Истиқлолият нишони барҷастаи пойдории давлат, бақои симои миллат, рамзи асолату ҳувият, мазҳари идеалу ормонҳои таърихӣ, шиносномаи байналмилалӣ ва шарафу эътибори ба ҷаҳони мутамаддин пайвастани кишвари соҳибистиқлоли Тоҷикистон мебошад.

Тамоми сокинони кишвари озоду ободи мо имрўз ифтихор доранд, ки сиву чор сол қабл аз ин нахустин хиштҳои пойдевори истиқлолияти воқеӣ ва давлатдории миллии худро ниҳода, аз шарофати мустақилият соҳиби рамзҳои давлатӣ – Парчам, Нишон ва Суруди нави миллӣ гардидем.

Ҳодисаву воқеаҳои пурошўби ибтидои солҳои навадум водор намуд, ки оид ба масъалаи таъмини амнияти милливу давлатӣ, нигоҳ доштани оромии авзои ҷомеа, пойдории сулҳу субот ва таҳкими истиқлолияту ҳифзи дастовардҳои он андеша кунем, ки ин ҳама як қисми таркибии сиёсати давлатии мо маҳсуб мешуд.

Пас аз як соли эълони Истиқлолият, аниқтараш моҳи ноябри соли 1992 дар Қасри Арбоби ноҳияи Б.Fафуров Иҷлосияи ХVI Шўрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ба арсаи сиёсат шахсиятеро баровард, ки дастовардҳои минбаъдаи кишвар ба номи ў иртиботи ҳамаҷониба доранд.

Аз рўзи сарвари давлат интихоб гардидани фарзанди барўманди халқ Ҷаноби Олӣ мўҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар тамоми фишангҳои ҳокимият асосҳои сохтори конститутсионӣ, рукнҳои тозаи идоракунии давлат, меъёрҳои танзимкунандаи ҳаёти иқтисодӣ, иҷтимоӣ ва фарҳангии кишвар роиҷ гардида, пули миллӣ ба муомилот баромад ва шиносномаи миллӣ дар арсаи ҷаҳонӣ эътироф гардид.

Мо яке аз рукнҳои асосии давлатдории мустақил – Артиши миллӣ ва нерўҳои сарҳадиро таъсис дода, ҳифзи марзу буми Ватан ва сарҳади давлати худро таҳти назорати доимӣ гирифтем.

Чунонки Президенти мамлакат, Пешвои миллат – Ҷаноби Олӣ мўҳтарам Эмомалӣ Раҳмон таъкид кардаанд: “Яке аз муҳимтарин дастовардҳои мо дар даврони истиқлолият давлатсозӣ ва давлатдории муосири миллӣ мебошад, ки моҳиятан шакли ҳуқуқбунёд, иҷтимоӣ ва дунявиро дорад”.

Халқи азиятдидаи тоҷик барои таҳкими Истиқлолият, нигаҳдошти якпорчагии марзу бум, расидан ба сулҳу ваҳдат ва ягонагӣ, интихоби роҳи рости рушду тараққиёт Конститутсияи мамлакати орзую ормонашро қабул кард. Агар гўем, ки аз ҳамон соли қабули Конститутсия, яъне соли 1994 барои Ҷумҳурии Тоҷикистон марҳилаи нави инкишоф фаро расид, хато нахоҳад шуд. Зеро барои расидан ба сулҳи кул ва Ваҳдати миллӣ пеш аз ҳама пояи қонунии фаъолияти ҳокимият зарур буд ва инро метавонист танҳо Конститутсияи ҳаматарафа такмилёфта ва мутобиқ ба талаби замон таъмин намояд.

Баробари ин якдилона пазируфтани Конститутсия аз ҷониби тамоми халқ нишони эътирофи Ҳукумати қонуниро дошт, ки акнун ду сол мешуд, бо сарварии фарзанди вафодори миллат Эмомалӣ Раҳмон барои аз варта берун овардани мамлакати дар ҷанги шаҳрвандӣ харобгардида фаъолияти шабонарўзӣ мебурд. Кафолати зиндагии осуда ва хурраму озодро барои халқ ин ҳуҷҷати муҳим таъмин менамояд.

Асоси чунин зиндагӣ бошад, меҳнати сидқидилонаю бунёдкорона аст. Пас кафолати меҳнати озодона, донишу ҳунаромўзӣ, истироҳат ва табобат, саҳм гирифтан дар пешрафти мамлакат барои ҳар шаҳрванд низ аз ҷониби давлат тавассути Конститутсия муайян гардидааст. Кафили Конститутсия бошад, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон мебошад.

Акнун – пас аз гузаштани солҳо ва ба даст овардани баъзе комёбиҳои муҳим метавонем чунин хулоса кунем: “Давраи навини давлатсозию давлатдории мустақилона моро водор сохт, роҳи ислоҳоти иқтисодӣ, дигаргун сохтани шакли моликият, ташаккули иқтисодиёти миллӣ ва сохторҳои нави идоракунии онро пеш гирифта, ба густариши муносибатҳои бозоргонӣ ва пайвастани низоми иқтисоди Тоҷикистон ба набзи иқтисоди ҷаҳонӣ роҳ кушоем”.

Даврони Истиқлолият барои мо имкони воқеӣ фароҳам овард, ки роҳи имрӯзу ояндаи миллат ва пешрафти минбаъдаи кишвари азизамонро ба сӯи ҷомеаи демократӣ, ҳуқуқбунёд ва дунявӣ интихоб намоем. Истиқлолият барои мо рамзи олии Ватану ватандорӣ, бузургтарин неъмати давлатсозию давлатдории мустақил, кору пайкорҳои пайгиронаи созандагӣ, азму талошҳои фидокоронаи расидан ба истиқлолияти сиёсӣ, иқтисодӣ ва фарҳангиро омӯзонда, меъёрҳои ҷомеаи шаҳрвандиро таҳким бахшид ва дар як вақт ҳаёти озодонаи ҳар фард ва олитарин дараҷаи бахту саодати воқеии миллатро таъмин намуд. Истиқлолият барои мо нишони барҷастаи пойдории давлат, бақои симои миллат, рамзи асолату ҳувият, идеалу ормонҳои таърихӣ, шиносномаи байналмилалӣ ва шарафу эътибори ба ҷаҳони мутамаддин пайвастани кишвари соҳибистиқлоли Тоҷикистон мебошад.

Самараи неки истиқлол аст, ки имрӯз Тоҷикистон дар дунё чун давлати сулҳхоҳу сулҳпарвар шинохта шудааст. Таҷрибаи сулҳи тоҷикон — манбаи омӯзиши сулҳхоҳони ҷаҳон гашт, ки боиси ифтихори ҳар як қавми тоҷикмиллат аст. Мо бояд аз ин миллати барӯманд биболему барои боз ҳам машҳуртар гардидани он кӯшишу ғайрат намоем. Аз ин лиҳоз бо чунин орзуҳо гуфтаниям: Бигузор иди муқаддаси Истиқлолият барои ҳар фарди соҳибдилу озодаи кишвар саломатӣ, бахту саодат, зиндагии осуда ва комёбию кушоишҳо оварад!

Судяи суди ноҳияи Шоҳмансури

шаҳри Душанбе:  Толибзода Д.

“Истиқлолу озодӣ барои мо рамзи воқеииифтихор аз Ватану ватандорӣ, бузургтаринимконифяти давлатсозиву давлатдории мустақил, илҳомбахши азму талошҳои созанда ба хотиритаъмин намудани рушди давлат, ободии Ватан, зиндагии осоиштаи мардуми Тоҷикистон ва баландбардоштани сатҳи зиндагии ҳар як оилаи кишвармебошад”.

Эмомалӣ Раҳмон

Истиқлоли давлатӣ муназзаҳтарин дастовардимиллати тоҷик дар таърихи навин буда, оғози эҳёидавлатдории миллӣ, рушду тараққии соҳаҳоигуногун ва муаррифии ҷаҳонии таъриху тамаддунитоҷикон дар арсаи байналмилал ба шумор меравад. Бо шарофати таҳкими истиқлолу озодӣ ваҳдатимиллӣ дар ҷумҳурӣ ҳукумфармо буда, Тоҷикистониазиз барои амалӣ намудани ҳадафҳои бунёдкоривустратегӣ гомҳои устувор мегузорад.

Хушбахтона 24-уми августи соли 1990 Иҷлосияи дуюми Шурои Олии ҶТ «Эъломияиистиқлолияти ҶТ»—ро қабул кард, ки он њуљљатизаминавї барои эълони Истиқлоли Тољикистон санаи 9-уми сентябри соли 1991 гардид.

Мутаассифона, дар солҳои аввали Истиқлолидавлатӣ Ватани мо бар асари фитнаву дасисаисияҳкорони дохиливу хориҷӣ гирифтори ҷангитаҳмилии шаҳрвандӣ гардид, ки ин раванд боисихаробӣ, хисороту қурбониҳои зиёд ва фалаҷшудани пояҳои ҳокимияти давлатӣ гардид, киэҳтимоли аз байн рафтани давлати ҷавони тоҷиконва пароканда гардидани миллат ба воқеияти рӯзтабдил ёфта буд.

Боиси хушнудист, ки мардуми шарифи Тоҷикистон бо азму иродаи қавӣ ва бо сарварииАсосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти ҶТ муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аз он имтиҳони сахту сангин гузашт ва ба башариятисбот намуданд, ки мо тоҷикон ҳамчун миллатикуҳанбунёду соҳибтамаддун метавонем таҳтипарчами истиқлолу озодӣ муттаҳид шуда, Ватанихудро соҳибӣ намоему барои пешрафту инкишофион талош варзем.

Таърихи замони соҳибистиқлолии Тоҷикистоншаҳодат медиҳад, ки ба уҳда гирифтанимасъулияти роҳбарии давлат дар Иҷлосияитақдирсози таърихии XVI-уми Шурои Олии ҶТ  азҷониби фарзанди қаҳрамону диловари миллатитоҷик муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон сабабгори наҷотимиллат аз муталошӣ ва ҳифзи давлатдорӣ мебошад. Маҳз аз ҷониби Роҳбари ҷавони кишвар андешаи сулҳу оштӣ ва гузашту ҳамдигарбахшӣ ба миёнгузошта шуда, дар ҷумҳурӣ Нишони давлатӣ ваПарчами миллӣ қабул гардид. Ҳамзамон, бо тариқираъйпурсии умумихалқӣ Конститутсияи кишварқабул шуд, мақомоти фалаҷшудаи давлатӣ барқароргардид, бо талошҳои Пешвои миллат дарТоҷикистон сулҳ ва Ваҳдати миллӣ танинандозгардид ва Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳамчун давлатисоҳибихтиёр, демократӣ, ҳуқуқбунёд, дунявӣ ваягона ташаккул ёфт, аъзои созмону ташкилотҳоибонуфузи байналхалқӣ гардид.

Воқеан, сарвари давлат муҳтарам ЭмомалӣРаҳмон на танҳо дар сухан, балки амалан собит сохт, ки истиқрори сулҳ ва ваҳдат омили асосӣ ва созандаи ҷомеаи инсонӣ аст. Таҷрибаи сулҳ ва ризояти миллии тоҷикон, ки бо сарварии ў мо ба он дастёб гардидем, дар таърихи башарият падидаи нодиру ибратомӯз аст.

Боиси ифтихору сарфарозист, ки таҳти сиёсатихирадмандонаи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистонмуҳтарам Эмомалӣ Раҳмон Истиқлоли давлатӣтаҳким ёфта, миллати тоҷик, ки дорои таърихи чандинҳазорсола ва одату анъанаҳои фарҳангиибостонӣ мебошад, ба фардои рӯзгори худ ва ояндаиободу осудаи Меҳани аҷдодӣ бо итминони комил ваэътимоди қавӣ назар менамояд.

Инчунин, бо ташаббусу заҳматҳои Сарваридавлат ва Ҳукумати мамлакат кишвари мо ба корҳои бузурги бунёдкориву созандагӣ машғулшуда, дар ин замина иқтисоди миллӣ рушд намудва Тоҷикистон ба мустақилияти иқтисодӣ дастёбгардида, муносибатҳои иқтисодӣ бо кишварҳоидигар, соҳаҳои хусусӣ, саноат, сайёҳӣ инкишофёфта, дар пешбурди сиёсати минтақавии кишварислоҳоти амиқи иҷтимоию иқтисодӣ гузаронидашуд. Имрӯзҳо Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳамкориигустурдаи минтақавию байналмилалиро воситаимуҳимтарини ҳалли масъалаҳои иқтисодивутиҷоратӣ, иҷтимоӣ, фарҳангӣ, экологӣ ва таъминиамнияту субот дар Осиёи Марказӣ дониста, ҷонибдори таҳкими муносибатҳоибайниҳамдигарии мардумони минтақа  ва олам барпояи дӯстӣ ва ҳусни эътимод мебошад.

Қобили зикр аст, ки таъмини истиқлолиятиэнергетикӣ, баромадан аз бумбастикомуникатсионӣ ва ба кишвари транзитӣ табдил додани Тоҷикистон, таъмин намудани амниятиозуқаворӣ ва саноатикунонии иқтисодиёти кишварҳамчун ҳадафҳои асосии стратегӣ муайян кардашудаанд.

Мусалам аст, ки рушду тараққии иқтисодиётикишвар ба электроэнергетика алоқаи  мустаҳкамдошта, баҳри ноил шудан ба истиқлоли комилиэнергетикӣ, таъмини аҳолӣ ба нерӯи арзону азҷиҳати экологӣ тозаи барқ ва афзудани иқтидорҳоиэнергетикӣ дар солҳои соҳибистиқлолии кишварқадамҳои устувор гузошта шуд, ки дар натиҷасохтмон ва ба истифодабарии як қатор иншоотҳои бузурги тавлидоти нерӯи барқ рӯйи кор омад. Мисоли возеҳи он, сохтмон ва ба истифода доданиНБО “Роғун” мебошад, ки он яке аз дастовардҳоибисёр ҳам муҳиму арзишманд барои имрӯзу ояндаиВатани маҳбубамон буда, дар ояндаи наздикмусаббиби расидани Тоҷикистон ба истиқлоликомили энергетикӣ мебошад.

Ҷашни Истиқлолу озодии Ватан хуҷаставуфархунда бод!

 Судяи суди ноҳияи Шоҳмансур                            Абдулазиззода Т.А.

Худо он миллатеро саврарӣ дод,

Ки тақдираш ба дасти хеш бинвишт.

Ба он миллат сару коре надорад,

Ки деҳқонаш барои дигарон кишт.

Ин гуфтаҳои  Муҳаммад Иқбол баёнгари асосии Истиқлолият мебошанд. Зеро имсол мо аллакай 34 сол аст, ки лаззати истиқлолиятро мечашему аз файзи он баҳрамандем ва ҳоло тақдири миллатмонро на мардуми дигар, балки худамон ҳал мекунем ва роҳи тараққиёти пешрафтро низ таҳти роҳбарии Пешвои Муаззами миллат муайян мекунем.

Миллати фарҳангсоз ва тамаддунофари тоҷик ва  дар охири асри гузашта соҳиби ду дастоварди ниҳоят арзишманд бо номи Истиқлолият ва Ваҳдати миллӣ гардидаанд, ки асоси ҷовидонии ин миллатро дар арсаи таърих таъмин намуданд. Имрӯзҳо бошад, тоҷикон дар арафаи таҷлили ҷашни 34-умин солгарди Истиқлолияти давлатӣ қарор доранд. Аммо ин Истиқлолият ва ин Ваҳдат ба осонӣ ба даст наомадааст. Дар охири  садаи ХХ мардуми тоҷик ба гирдоби ҷанги таҳмилии шаҳрвандӣ гирифтор шуда, тамоми соҳаҳои иқтисоди миллӣ фалач гардид ва давлатро буҳрони амиқи сиёсӣ фаро гирифт. Чунин вазъи пурфоҷиа хатари заволи давлат ва парокандагии миллатро пеш оварда буд. Хушбахтона, бо такя ба сабақҳои таърих, хосатан иродаи қавӣ ва сарсупурдагиҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба мо муяссар гардид, ки дар муддати кӯтоҳ пеши роҳи низоъи даҳшатноки дохилиро гирем ва барои интихоби низоми давлатдории муосир ва рушди мамлакат заминаи мусоид фароҳам оварем. Ҳамчунин, нуфузу эътибори давлати хешро дар арсаи байналмилалӣ ба сатҳи бесобиқа баланд бардорем. Ин аст, ки Тоҷикистони биҳиштосо азвартаи нобудӣ ва ҳалокати сиёсӣ наҷот ёфт.Мақомоти судии Тоҷикистон низ ба чунин имтиҳону озмоиши таърихи даҳшатбори миллат, ки ибтидои солҳои 90 уми асри ХХ, бо таъсири омилҳои субъективӣ ва объективӣ ҷомеаи Тоҷикистонро фаро гирифта буд рӯ ба рӯ гардид. Аммо сарфи назар аз ҳама мушкилоти мавҷуда, аз ҷумла фалач гардидани сохторҳои давлативу ҷамъиятӣ, тафаккури шаҳрвандонро фаро гирифтани ноумедӣ ва умуман бесуботии сиёсӣ, судҳо аз иҷрои вазифаву уҳдадориҳояш, ки миллату давлат дар назди он гузошта буданд, баромада тавонистанд. Онҳо новобаста ба вазъи ба миёномада , тавонистанд волоияти қонунро таъмин намоянд ва ҳамчун як сохтори муҳимми давлатӣ амал кунанд. Бояд таъкид намуд, ки аз ибтидои истиқлолият дар тамоми давраи ҷанги шаҳрвандӣ кормандони суд аз тинҷиву амнияти кишвар пуштибонӣ мекарданд ва ҳамеша дар сафи пеши мубориза алайҳи ҷинояткорӣ қарор доштанд. Албатта, ҳамаи ин омилҳо дониш, маҳорату малака, кордонии кормандони суд маҳз дар ҳамон давра имкон дод, ки новобаста ба вазъият ҳукмҳои боадолатона бароранд ва пеши назари мардум собат намоянд, ки волоияти қонун  дар кишвари нав ба истиқлолрасида таъмин аст. Минбаъд сохторҳои судии кишвар дар пояи  қонун амал кардаистода, бо риояи қонунҳои дохилӣ ва байналмилалӣ тавонистанд хизмати мардуми Тоҷикистонро  таҳти сарварии Рорҳбари Давлат софдилона иҷро намоянд.

Мо- корандони ҳокимияти судӣ ифтихор аз он дорем, ки зери сиёсати созанда ва мактаби сулҳҷӯёнаи Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон фаъолияти касбии худро иҷро намуда, баҳри суботи сиёсӣ, таъмини Ваҳдати миллӣ, ҳифз ва таҳкими Истиқлолияти давлатӣ, инчунин зиндагии осудаи ҳар хонадони тоҷик ва тоҷикистонӣ фаъолият менамоем.

Дилшод Ҳакимзода,

Муовини якуми раиси суди н. Шоҳмансур

Ҷумҳурии Тоҷикистон дар зарфи солҳои истиқлолият дар тамоми соҳаҳои мухталиф ба пешравиҳои назаррас ноил гардида, феълан мақоми шоистаро дар радифи кишварҳои рӯ ба тараққии олам касб кардааст.

Президенти кишвар дар Паёми худ ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 28-уми декабри соли 2024 самтҳои асосии сиёсати дохиливу хориҷии мамлакатро барои давраҳои оянда муайян намуда, роҷеъ ба пешбурди манфиатҳои хориҷии кишвар ва таъмини пешрафти соҳаҳои иқтисоду саноат, истеҳсолот, энергетика, роҳу нақлиёт, амнияту мудофиа, ҳифзи ҳуқуқу амнияти ҷомеа, тандурустӣ, фарҳанг, илму маориф, ҳифзи иҷтимоии аҳолӣ, ҷавонон, варзиш ва сайёҳӣ мушаххас ба миён гузоштанд.

Ҳамаи пешравию муваффақиятҳои назаррас маҳз бо ибтикор ва пеш аз ҳама заҳмату талошҳои Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба даст омадаанд. Таҳти сарварии хирадмандонаи ин абармарди бузург кишвари соҳибистиқлоли моро дар арсаи олам ба хубӣ мешиносанд ва эътироф менамоянд.

Яке аз талошҳои байналмилалии Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар соҳаи об ба ҳисоб меравад.

Тавре Ҷаноби Олӣ дар Паёми навбатии худ таъкид намуданд: “Вобаста ба таҳаввулоти дар иқтисоди ҷаҳони муосир бавуҷудомада ва канда шудани занҷираи анъанавии таҳвили молу маҳсулот, афзоиши аҳолӣ, инчунин, бар асари тағйирёбии иқлим ва оқибатҳои манфии он – хушксолии пайиҳам ва камобӣ, аз ҷумла дар минтақаи мо талабот ба об ва маҳсулоти кишоварзӣ торафт зиёд гардида истодааст”.

Муҳимтарин иқдомоти ҷаҳонии Тоҷикистон “Соли байналмилалии оби тоза” (2003), Даҳсолаи байналмилалии амалиёти “Об барои ҳаёт”, солҳои 2005 — 2015, Соли байналмилалии ҳамкорӣ дар соҳаи об (2013) ва ниҳоят Даҳсолаи байналмилалии амал “Об барои рушди устувор”, солҳои 2018 — 2028 ба шумор мераванд.

Маҳз аз ҳамин хотир, ҷомеаи байналмилалӣ Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмонро ба ҳайси поягузорӣ ҳама ташаббусу иқдомҳои байналмилалӣ дар соҳаи об эътироф кардааст.

Ташаббусҳои болозикр, ҳамеша мавриди дастгирии ҷомеаи байналмилалӣ қарор гирифтаанд, ки ин амр дар болоравӣ ва вусъати обрўву эътибори Ҷумҳурии Тоҷикистон дар сатҳи ҷаҳонӣ нақши муҳим бозидааст.

Ин аст, ки имрўз муҳокима ва баррасии тамоми масъалаҳои марбут ба мудирияти захираҳои об, тарҳрезии талошҳои байналмилалӣ барои ҳалли мушкилоти таъмини дастрасии ҳамагонӣ ба оби тозаи ошомиданӣ ва роҳандозии ҳамкорӣ дар ҳама сатҳҳо бо иштироки фаъоли Ҷумҳурии Тоҷикистон сурат мегиранд.

Роҳбари давлат ҳамеша таъкид менамоянд, ки тавассути ҳамкорӣ бо кишварҳои ҷаҳон ва рушди мушорикат бо дигар сохторҳои дахлдор, равишҳо ва механизмҳои амалисозии масъалаҳои марбут ба мудирияти захираҳои об якҷо бо дигар ҳадафҳои рушди устувор пайдо хоҳанд шуд.

Зикри ин нуқта ҳам бамаврид аст, ки дар рафти татбиқи ташаббусҳои ҷаҳонии Ҷумҳурии Тоҷикистон шаҳри Душанбе пойтахти ҷаҳон оид ба баррасии масъалаҳои марбут ба об гардида истодааст.

Дар натиҷаи баргузории чорабиниҳо роҳҳо ва механизмҳои ҳалли масъалаҳои муҳими марбут ба захираҳои об муайян гардида, муколамаҳо миёни тасмимгирандагон ва истифодабарандагони об дар ҳама сатҳҳо мустаҳкам мегарданд.

Баргузор шудани чандин нишастҳо, конференсияҳои байналмилалӣ ва симпозиумҳо, бо қарорҳои Маҷмаи умумии СММ тасдиқшуда на танҳо барои муаррифии Тоҷикистон, захираҳои бойи табиии он, мардуми куҳанбунёд ва фарҳанги кишвар, балки тоҷиконро ҳамчун мардуми меҳнатдўсту созанда, ки дар шароити амнияти куллӣ ва субот зиндагӣ доранд, ба оламиён ошно менамояд.

Ҷумҳурии Тоҷикистон, бо мақсади ба роҳ мондани ҳамкории худ дар соҳаи об ва бозидани нақши фаъол дар ҳалли муаммоҳои вобаста ба об дар сатҳи ҷаҳониро пайравӣ мекунад.

Маҳз бо ҳамин мақсад ташаббусҳои созандаи Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон оид ба об дар сатҳи ҷаҳонӣ ба роҳ монда шудааст. Ҳадафи ташаббусҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон дар ин раванд таъкиди зарурати ҳалли масъалаҳои вобаста ба об ҳамчун ҳастии ҳаёт ва рушди устувори инсоният аст.

Дар ҳар як Паёми худ Президенти мамлакат таъкид менамоянд, ки об чун мояи асосии мавҷудияти инсон ҳамеша ва дар ҳама маврид бояд сарфакорона истифода шавад. Инсон бояд обро ҳамеша покиза нигоҳ дорад. Он чорабиниҳои глобалие, ки дар сар то сари ҷаҳон дар асри нав барои ҳалли мушкилот оид ба об рафта истодааст, ин ҳама дар таҳкими фаҳму дарки аҳамияти об барои рушди иҷтимоиву иқтисодӣ, ҳифзи экологӣ ва таъмини сулҳу субот саҳми шоёни худро гузошта истодааст.

Ин ҳама таваҷҷуҳ ба об моро водор месозад, ки манбаъҳои обиро самараноку сарфакорона истифода намуда, дар ҳифзу тоза нигоҳ доштани он кушиш ба харҷ диҳем.

Судяи суди ноҳияи Шоҳмансури

шаҳри Душанбе:  Толибзода Д.